Magdalena Abakanowicz Drzewo wiadomości dobrego i złego

Praca należy do projektów monumentalnych, które artystka zrealizowała w przestrzeni publicznej. Jest to jak na razie jedyne dzieło w przestrzeni publicznej, które artystka zrealizowała dla rodzinnego miasta, Warszawy (poza projektowaną instalacją dla Placu na Rozdrożu). Większość takich dzieł powstała zagranicą i jest publicznie dostępna, czym praca w Centrali PKO Banku Polskiego różni się od tych realizacji - dostęp do niej mają jedynie pracownicy Banku, gdyż rzeźba usytuowana jest wewnątrz obiektu. Projekty monumentalne nazywa artystka, „przestrzeniami doświadczenia" czy „przestrzeniami emocji”. Są to między innymi: Sarkofagi w szklanych domach (Francja, 1983-89), Negev (Izrael, 1987; siedem kamiennych kręgów), Przestrzeń smoka (Korea Płd, 1988; dziesięć metaforycznych głów zwierzęcych z brązu), Zastygłe (Japonia, 1993; czterdzieści figur z brązu), Rękodrzewa (USA, 1993; pięć metaforycznych drzew z brązu), Przestrzeń nieznanego rozwoju (Litwa, 1997-98; dwadzieścia dwie formy z betonu). Kroczące (USA, 1999; dwadzieścia figur z brązu), Ptaki - Wiadomości Dobrego i Złego (USA, 2001; sześć ptakopodobnych figur z aluminium), Przestrzeń kamienia (USA, 2002; dwadzieścia dwa głazy granitowe). Największa z tego rodzaju realizacji - grupa stu dwunastu postaci wykonanych z żeliwa, zatytułowana Nierozpoznani (2002) - znajduje się jednak w kraju, w poznańskim parku na Cytadeli. Również w Polsce, w Elblągu, stoi pierwszy obiekt umiejscowiony trwale w przestrzeni pozagaleryjnej - drzewopodobna stalowa forma powstała podczas 1. Biennale Form Przestrzennych (1965). Właśnie z tym pierwszym stalowym drzewem ma najwięcej wspólnego warszawskie „Drzewo wiadomości dobrego i złego" z 1998 roku. Podobne są również metalowe realizacje ze Stanów Zjednoczonych z 1993 i 2001 r. Należy zatem uznać pracę za bardzo typową dla artystki.